Vrijdag 23 december 2016
Thuis vertrokken om 14u30 en in Maredsous toegekomen rond 16u00. Meteen mijn startnummer gaan oppikken en nadien in de auto in mijn slaapzak gekropen. Vertrek om 19u dus tijd genoeg. Na een tijd loopt de parking propvol… om en bij de 1800 lopers en een hoop gewone kerstmarkt liefhebbers. De parking stond dus snel vol en nadien bleek alles in de ruime omgeving ook goed vol te staan.
Om 18u30 raap ik alle moed samen, kruip uit mijn auto en kleed me verder om. Het is een ‘dikke’ 4° met een aangenaam gierende wind en een allesbehalve open hemel. Aan de start staan vooral liefhebbers van het stratencircuit en/of liefhebbers van het korte type. Dat maak ik op uit de onderlinge babbels, en het vele gekwek waarin trouwens het aankondigen van de veiligheidsvoorschriften door de omroepster volledig verloren gaat. Ik heb zelfs niet begrepen welke pijlen we moeten volgen. Er wordt een poging gedaan om alles nog eens te herhalen in het nederlands maar dat stuk gaat al helemaal verloren in het lawaai. De schermen van de smartphones flitsen en flashen in het rond. Voor mij is het een training. Hopelijk een welkome afwisseling in de vele kilometers op een platgelopen omloop op het thuisfront dat ik ondertussen bijna met mijn ogen gesloten zou kunnen lopen. Start en na 2 minuten staan we terug stil omdat we met z’n 300 een smalle trap naar beneden moeten. Men schuift uiteraard niet aan. Langs links en rechts komen velen die achteraan stonden me voorsteken en duwen me zelfs met momenten weg. Joepie, dit is de wedstrijd die ik zocht!
Gelukkig valt het allemaal na een viertal (!) kilometer wat uit elkaar en keert de rust terug. Vanaf dan tot het einde doe ik gewoon mijn ding. Het is donker, er liggen dikwijls dikke keien, dus het is met momenten goed oppassen. Vanaf km 14 komt daar nog een hoop modder bij. Mijn lamp is niet de beste en die modder schat je dan ook niet altijd even goed in maar bon, dat hoort er bij. Vooraf had ik gelezen dat er een ravito was op 9 en 20 km. Niks van aan. De eerste kom ik tegen op 7 km, waar geen kat stopte, en die van km 20 kwam ik tegen op km 16. Op de tweede ravito niks warme drank en nauwelijks iets te eten.
Voor de rest valt er weinig of niets te zeggen. Ergens rond km 21 komen de lopers van de 15 plots op de omloop. Geen probleem ware het niet dat dit allemaal trage lopers zijn duidelijk niet vertrouwd met het lopen op dergelijk parkoers in het donker. Er wordt dus veel gestapt, gekreund en gesakkerd. In de verte hoor je de omroepster kwelen en het einde is dus nabij, althans voor de 15. De 30 maakt nog een kleine lus waarbij nog snel een hoop steile hoogtemeters door je strot worden geduwd. Als ik daarnet nog heel wat 30 km race bibs rond me zag, loop ik plots quasi alleen. Je zou bijna durven veronderstellen dat ze samen met de 15 links zijn afgedraaid. Het maakt mij niet uit want ik ben hier voor de fun, voor de kilometers, voor de hoogtemeters… In de laatste kilometers gaat het echter nog fout. We staan plots op een parking zonder pijlen. De dame en heer voor mij zijn het ook even kwijt. Enkele mensen zeggen ons langs waar we moeten maar wat verder gaat het weer bijna mis. Een seingever is de pedalen een beetje kwijt en vergeet de richting aan te geven. Hij dacht dat we reeds binnen waren en naar onze wagens gingen (hallo?). Bon, toch terug op het juiste pad en verder. Trapjes omhoog, nog effe het blokje rond en binnen lopen. 27,5 km, en dus geen 30 km, in 3u07. Geen supertijd maar gezien de omstandigheden OK.
De douches trokken op niets. Zoals steeds super smerig en een douchekop waaruit met moeite een deftige straal water komt. Ook dat hoort er bij, denk ik dan, althans in België. Een 45tal minuten later ben ik onderweg naar huis.
Zien ze mij hier nog terug? Neen, zeker niet (Trail wordt niet meer georganiseerd). De ravito’s stellen niets voor en het ‘Super buffet d’arrivée’ is een tas soep, wat bananen en sinaasappels en water. Er is weinig ambiance en bij de lopers die komen opdagen zitten maar weinig trailers pur sang. Het 30 km parkoers werd geheim gehouden en aangekondigd als super-uitdagend. Wel, buiten het feit dat het 2,5 km te kort was en dat de ravito’s niet op de juiste plaats lagen, denk ik nog steeds na over waar dat speciale dan wel zit of zat?! Een stuk van het inschrijvingsgeld gaat naar het goede doel, wat uiteraard steeds positief is.
