Dinsdag 9 februari 2016
Kledij
- Drymax Light Trail sokken
- Odlo lange wintertight van 10+ jaar oud
- bijhorend Odlo winter shirt met vooraan in verwerkte windstopper
- 2 buffs: 1 van Raidlight in mijn nek, 1 van Scarabee op mijn oren
- Nike regenvest met kap
- Asics Trabuco schoenen
- handschoenen van zelfde leeftijd als tight, merk niet meer gekend
Weersomstandigheden: lekkere plensregen met windkracht 10, temp = 4 gr
Training: weerstandscapaciteit interval 4 x (400m – 600m) met iedere keer R=400m
Bij het vertrek (lopend als opwarming) naar het provinciaal park, waar ik steeds mijn weerstandsinterval afwerk, vielen regen en wind best mee. Enkele minuten later is dat al wat minder en nog wat later als ik met de neus helemaal frontaal in de wind kom te liggen, is het vechten om vooruit te komen. Onderweg komen spontaan populaire weerliedjes naar boven borrelen gaande van Piet Piraat tot Boudewijn De Groot waarbij de fietser vervangen wordt door een eenzame loper. Ik denk ook al na over het parcours in het park. Dat loopt rond een grote vijver. Een lang stuk ligt pal in de wind, een ander stuk is wind-luw dankzij de natuurlijke beschutting van dijken en bomen.
Eenzaam ben ik uiteindelijk niet want ik kom een viertal wandelaars tegen en nog drie andere gekken die vechtend tegen de natuurelementen de ziel uit hun lijf lopen. De eerste 400 en 600 m leg ik af als een eskimo… de kap van het regenvest diep over mijn hoofd getrokken. Dat werkt niet goed. Al is het stevig aan het regenen en waaien, dat ding moet uit. Een interval betekent sowieso werken, zwoegen, concentratie, blijven gaan… maar de stukken in de wind van vandaag doen daar nog een schepje bovenop. Je probeert je snelheid te houden. Je moet oppassen dat het niet krampachtig wordt, dat je die laatste 600 nog dat ietsje over hebt om ook die nog op een fatsoenlijke manier te lopen.
Nog 1 andere loper kruist met regelmaat mijn pad. Hij heeft de andere richting gekozen, de veilige, met de klok mee. Het maakt niet uit. Zijn loopstijl verraadt de vlotte tred van een echte getrainde atleet. Iedere keer dat hij mij tegenkomt, krijg ik een goedkeurend knikje dat door mij ‘evengoed’ wordt beantwoord. De laatste 600 zit er op en ik zet koers richting thuishaven. De wind blaast nu volledig in de rug. Ik moet oppassen dat ik mijn cooldown niet sneller loop dan mijn interval zelf. Een half uurtje later sta ik te genieten onder een welverdiende douche. Snel die kou en nattigheid (!) wegspoelen.
